Een grote groep patiënten met een psychiatrische aandoening combineert deze met een verslaving en vice versa. Er zijn verschillende verklaringsmodellen waarom deze comorbiditeit zo groot is. De groep patiënten met een dubbele diagnose wordt gekenmerkt door bijkomende problematiek op vele levensgebieden, wat de behandeling zowel inhoudelijk als procesmatig vaak erg complex maakt. Steeds duidelijker wordt dat de behandeling geïntegreerd moet plaatsvinden, waarbij er door een multidisciplinair team tegelijkertijd aandacht geschonken wordt aan zowel de verslaving als de psychiatrie. Binnen deze aanpak kan de huisarts een belangrijke rol vervullen als het gaat om vroegsignalering, psycho-educatie, motivering en nazorg.
