Parkinson’s Disease (PD) is een neurologische aandoening met een progressief verlopende afname van lichamelijk functioneren door bijvoorbeeld bradykinesie en van mentaal functioneren door bijvoorbeeld depressie.
2) Zowel de toenemende beperkingen in bewegingsfuncties als in mentale functies kunnen leiden tot een afname van lichamelijke activiteit.
3),
4) Observaties bij patiënten met andere chronische aandoeningen wijzen in de richting van een gunstig effect van lichamelijke activiteit op het lichamelijke en mentale functioneren.
5‐
10) Onderzoek onder patiënten met PD wijst uit dat zij met een kortdurend bewegingsprogramma hun motorische fitheid (flexibiliteit, balans en spierkracht) kunnen verbeteren.
11,
12) Nu het steeds aannemelijker wordt dat actief bewegen een gunstig effect heeft, is de grote vraag steeds hoe gedragsverandering van sedentair naar lichamelijk actief leven bij PD-patiënten langdurig effectief blijft. Om dat te bereiken moeten bewegingsprogramma’s focusseren op: i) begeleiding, ii) sociale steun van de partner en zorgverleners en iii) individuele voorkeuren en behoefte.
13‐
15) Om langdurige effecten te bewerkstelligen zouden deze programma’s strategieën moeten bevatten die zich richten op: i) het stellen van doelen, ii) probleemoplossing en iii) ‘motivational interviewing’ (een directieve persoongerichte gespreksstijl).
13,
15,
16) Gestimuleerd door deze kennis hebben de onderzoekers een ziektespecifiek bewegingsprogramma ontwikkeld voor sedentaire Parkinson-patiënten. …
