Het meten van kwaliteit van zorg is al decennia onderwerp van conceptuele en methodologische beschouwingen. Geeft het begrip kwaliteit al aanleiding tot verschil in inzicht, ook de diepere betekenis van meten als een gestandaardiseerd sociaal proces van kennisverwerving geeft aanleiding tot zowel naïef optimisme als misplaatst defaitisme. Waren er rond de eeuwwisseling eigenlijk twee soorten doelen die beoogd werden met het meten van kwaliteit, de interne (leren en verbeteren) – en de externe (verantwoording); sinds de stelselwijzigingen in de Nederlandse gezondheidszorg zijn de externe doelen nader gespecificeerd in het genereren van consumenteninformatie om te kiezen, inkoop informatie voor verzekeraars en toezicht informatie voor de diverse toezichthouders in de zorg zoals de IGZ.
