De invloed van de diagnose op de beoordeling van belastbaarheid

Wanneer een werknemer ten gevolge van ziekte of gebrek twee jaar lang niet in staat is om volledig te werken, vindt een verzekeringsgeneeskundige beoordeelding in het kader van de WIA plaats. Aan de verzekeringsgeneeskundige beoordeling worden kwaliteitseisen gesteld.¹ Specifieke kaders moeten zorgen voor een toetsbare en reproduceerbare beoordeling. Een belangrijk kader is het Medische Arbeidsongeschiktheid Criterium (MAOC)², deze geeft aan dat de arbeidsongeschiktheid direct verband moet hebben met een medisch objectiveerbare, vaststelbare oorzaak van ziekte of gebrek. De International Classification of Functioning, Disability and Health (ICF)³ beschrijft drie aspecten van ziekte: (1) stoornissen in functies en anatomische eigenschappen, (2) activiteitenbeperkingen en (3) participatieproblemen. De verzekeringsarts brengt deze drie niveaus in kaart en toetst de plausibiliteit. Als de verzekeringsarts een vermindering van functioneren binnen deze niveaus constateert, stelt deze vast welke beperkingen de cliënt ondervindt in het functioneren in arbeid. Deze beperkingen geeft de verzekeringsarts weer in een functionelemogelijkhedenlijst (FML). …