Een kleine tien jaar geleden constateerde Jeffrey Young op een internetforum, dat er nog maar weinig onderzoek was gedaan naar de effectiviteit van schematherapie. Dat kwam volgens hem doordat de diagnostiek van persoonlijkheidsstoornissen in de kinderschoenen staat: er worden weinig betrouwbare begrippen gebruikt, die elkaar ook nog overlappen. Hoe moet je dan goed onderzoek doen? Maar zelfs als het begrippenkader betrouwbaarder zou zijn, hoe vind je patiënten met maar één persoonlijkheidsstoornis? Verder is het lastig om fondsen te verwerven om langetermijn onderzoek te doen. Een behandeling van mensen met een persoonlijkheidsstoornis duurt immers al gauw een jaar of langer.
