Verhalen over hoogtevrees zijn al eeuwen geleden op schrift gesteld; beschrijvingen van een hevige angst voor hoogtes zijn bijvoorbeeld al terug te vinden in medische geschriften van de oude Grieken. Het is echter nog niet zo lang bekend hoe hoogtevrees te verminderen is. Vroeger werd er gedacht dat de angst voor hoogte een uiting was van een ander probleem. Er werd gespeurd naar gebeurtenissen die zich in de kindertijd zouden hebben voorgedaan, en men dacht dat als de patiënt deze ervaringen voldoende besprak en doorleefde, de hoogtevrees vanzelf over zou gaan. Hoeveel uren de patiënten echter ook doorbrachten op de divan, hun angst verminderde niet echt.
