In dit hoofdstuk komt Suzanne aan het woord. Zij schetst summier haar achtergrond en neemt ons vervolgens mee in de wijze waarop zij de schematherapie heeft ervaren, vanaf het behandelplan tot en met een terugblik nadat de therapie voorbij was. Ze illustreert onder meer haar modusmodel en de wijze waarop zij de stoelentechnieken en imaginaire oefeningen heeft ervaren. Ze beschrijft haar dieptepunten, haar omslagmoment in de therapie en blikt terug op haar schematherapie. Als voormalig cliënt heeft ze ook een aantal adviezen voor de schematherapeuten die met ouderen werken. Ze eindigt haar verhaal met: ‘Maar voor nu: dankzij de therapie, waar ik veel van geleerd heb, kan ik met een positieve blik vooruitkijken.’
