De etsbrug met metaal dateert van het begin van de tachtiger jaren. Nadat eerst niet werd beslepen zijn de preparatierichtlijnen doorontwikkeld en eind negentiger jaren beschreef Michael Botelho zijn preparaties voor cantileverbruggen in de zijdelingse delen. Inmiddels is daarmee zoveel ervaring opgedaan dat ook grotere brugconstructies met twee of drie brugtussendelen succesvol blijken te kunnen zijn. Waarschijnlijk door onbekendheid hiermee bij tandartsen en tandtechnici worden deze bruggen nauwelijks geïndiceerd. In dit artikel zal worden ingegaan op de preparaties en de tandtechnische stappen, waarbij ook de communicatie met de tandtechniek aan de orde komt.
