Benidorm bastards

Mijnheer X, een heer met aanzien,woonde vroeger bij mij in de buurt, een notabele professorenbuurt omgeving Wilhelminapark. Als echte particuliere patiënt (menigeen zal ze nog kennen van zo’n 20, 25 jaar geleden) kwam hij altijd, op zijn horloge kijkend als ik ietsje uitliep, binnen, moest ook altijd met alle egards behandeld worden: dubbel servetje, dubbele controle en altijd nog even een praatje maken, een keurige mijnheer die accentloos, misschien hooguit een beetje bekakt, sprak. Ook nette heren worden ouder en ze verhuizen uit de chique buurt naar een bejaardentehuis, een chique bejaardentehuis natuurlijk. Eind zeventig was hij inmiddels. Daar was mijnheer X voor de halfjaarlijkse controle en natuurlijk om een berg tandsteen te verwijderen,want de prioriteiten lijken te veranderen als je ouder wordt. Mijnheer X gaat zitten en ik zet de stoel in de behandelstand en ineens… valt onze altijd keurige mijnheer door de mand en zegt helemaal in plat Utrechts: ‘Hei wijfie, kijk uit, stroaks donderstroal ik godverd… zo op je schjoot.’ …