De prevalentie van misbruik en afhankelijkheid van psychoactieve middelen is hoog onder terbeschikkinggestelden. Vaak is er een relatie met de gepleegde delicten en met het gevaar voor recidive. Behandeling van deze problematiek is daarom noodzakelijk binnen de tbs-behandeling. In dit artikel wordt getracht een beeld te geven van de specifieke problemen en dilemma’s bij de verslavingsbehandeling van terbeschikkinggestelden. Na een beschrijving van de populatie en de problematiek wordt aandacht besteed aan de slechte afstemming tussen de behandeldoelen en de kenmerken van de doelgroep. Daarna wordt aan de hand van een (fictieve) casus een aantal praktische problemen beschreven, die voortkomen uit het onvrijwillige karakter van de behandeling en de op beveiliging gerichte setting en maatregel. Ten slotte worden enkele aanbevelingen gedaan.