In een eerder artikel in Denkbeeld (2014/4) beschreef Ronald Geelen een type dat iedereen in de zorg wel kent: de helper, de persoon die voortdurend open staat voor de noden van anderen en zichzelf daarin verliest. Ditmaal aandacht voor een heel ander type: de dwarsligger, iemand die altijd alles tegenwerkt, ‘ja’ zegt maar ‘nee’ doet. Deze mensen wekken in hun omgeving dikwijls woede, wanhoop en emotionele uitputting op, worden zelden gewaardeerd en raken zelf ook geregeld uitgerangeerd. Wat beweegt hen en hoe ga je met hen om?
