Waarom is het nodig dat de cliënt in de muziek handelend actief moet worden, op een instrument muziek moet maken? Wat is de specifieke waarde van het actief muziek maken en wat is het verschil met koffiezetten of behangen? Waarom is het niet voldoende dat de cliënt naar muziek luistert en moet hij ook nog eens op een – vaak onbekend – instrument, zonder technische bagage aan de slag gaan? Wat opvalt bij de bestudering van literatuur over actieve muziektherapie is dat het antwoord op dergelijke vragen vaak impliciet blijft.
