Hartfalen is de situatie waarin het hart, ondanks noodmaatregelen die het lichaam zelf neemt, niet meer kan voldoen aan de vraag naar zuurstof in de weefsels.
Bij een acuut falend hart worden krachtige en snelwerkende diuretica toegepast.
Bij chronisch hartfalen wordt gebruikgemaakt van hartglycosiden. Deze zijn in staat de kracht van de hartspier te herstellen.
Er is sprake van een hartritmestoornis als er problemen zijn met de prikkelgeleiding in het hart.
Angina pectoris, ook wel hartkramp genoemd, wordt veroorzaakt door zuurstofgebrek van de hartspier.
Bij de behandeling van angina pectoris wordt onderscheid gemaakt tussen de behandeling van een aanval en een profylactische onderhoudsbehandeling.
Hoge bloeddruk is geen ziekte, maar een risicofactor voor het ontstaan van hart- en vaatziekten.
Het niet behandelen van een ernstig verhoogde bloeddruk vergroot het risico op een hartziekte, nieraandoeningen, netvliesbeschadigingen of een beroerte.
Bij de medicamenteuze behandeling van hoge bloeddruk zijn diuretica en bètablokkers middelen van eerste keuze. Indien er ook andere aandoeningen zijn, komen ACE-remmers en calciumantagonisten in aanmerking.
